Δεν θα έχουμε γάλα ούτε για φέτα!

Η οικονομική εξάπλωση της Τουρκίας είναι πρωτοφανής.

Δεν είναι μόνο ο ρυθμός ανάπτυξης που «τρέχει» κοντά στο 10%, ούτε τα μεγαλεπήβολα σχέδια για τη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, είναι και ο πρωτογενής τομέας τον οποίο οι γείτονες τον αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα, εν αντιθέσει βέβαια, με τη δική μας προχειρότητα.

Το παράδειγμα της «μετανάστευσης» των αιγοπροβάτων από τη Μακεδονία και την Θεσσαλία στην Τουρκία είναι ενδεικτικό.

Από το χειμώνα φέτος οι Τούρκοι επιδόθηκαν σε μαζική αγορά αρνιών από όλη τη Βαλκανική, ενώ μόνο από την Ελλάδα σύμφωνα με δημοσίευμα της «Χουριέτ» προμηθεύτηκαν πάνω από 100.00 πρόβατα. Στις περισσότερες περιπτώσεις η αγορά αφορούσε ζώντα ζώα. Ζώα που αγόρασαν, μαζί με τα τσοπανόσκυλα από στάνες της Ελλάδας.

Η αγορά δεν ήταν τυχαία. Το υπουργείο γεωργίας της γειτονικής χώρας επιδοτεί την εγκατάσταση νέων κτηνοτρόφων με την προϋπόθεση να διασφαλίσουν ένα αριθμό ζώων και μάλιστα τους δίνει πέρα από οικονομικά κίνητρα (επιδότηση επιτοκίου και επιδότηση ανά κεφαλή) και γη να καλλιεργήσουν για τις ζωοτροφές. Η Τουρκία έχει σχέδιο. Στόχος είναι να να καλύψει την εγχώρια ζήτηση αφού με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ανεβαίνει και η κατανάλωση κρέατος, αλλά και να γίνει leader στο εμπόριο κτηνοτροφικών προϊόντων στις μουσουλμανικές χώρες της Μέσης Ανατολής.

Η Τουρκία μπορεί και πιθανότατα θα γίνει leader, το ερώτημα όμως είναι τι θα απογίνουμε εμείς; Η ελληνική κτηνοτροφία; Η ελληνική τυροκομία; Πως θα διατηρήσουμε τη φέτα ως ΠΟΠ, χωρίς ελληνικό γάλα; Με ποια πρώτη ύλη θα δουλέψουν οι τοπικές γαλακτοβιομηχανίες και τα τυροκομία;

Απλά και… πρόχειρα, ερωτήματα, όπως άλλωστε ευσυνειδήτως με προχειρότητα αντιμετωπίζεται και η ελληνική κτηνοτροφία.