ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΡΑΓΚΟΥΣΗ:

Eγώ νομοθετώ, ας τα εφαρμόσουν οι άλλοι

 Ένας κλασικός τρόπος μετάθεσης ευθυνών

Φαίνεται πως ο Γιάννης Ραγκούσης έχει πλήρως εμπεδώσει το μάθημα πώς μπορείς να εμφανίζεσαι στην Ελλάδα «πετυχημένος» υπουργός ή ακόμη και επίδοξος «δελφίνος» –που ξέρεις τι γίνεται με τον Γιώργο Παπανδρέου και όσους από τώρα αδεξίως διαγκωνίζονται να τον διαδεχθούν– χωρίς να θέτεις σε κίνδυνο τη δημόσια εικόνα σου και, ιδίως, τις φιλοδοξίες ή και τη ματαιοδοξία σου.

Βάζεις την ταμπέλα του μεγάλου «μεταρρυθμιστή» με νόμους που είτε θα εφαρμόσουν άλλοι, παίρνοντας εκείνοι πάνω τους το κόστος της ενδεχόμενης αποτυχίας, είτε, πράγμα πιο πρακτικό, θα ισχύσουν πολύ αργότερα, οπότε «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει»! Το εγχείρημα αυτό γίνεται μάλιστα ακόμη πιο εύκολο όταν έχεις τη συνδρομή πρόθυμων ΜΜΕ, τα οποία σου φιλοτεχνούν την «αγιογραφία», με φωτοστέφανο μάλιστα, παίρνοντάς σου συνεντεύξεις χωρίς αντίλογο και, κυρίως, ξεχνώντας ύστερα από τις εξαγγελίες να ζητήσουν κάποτε λογαριασμό. Ακόμη δε καλύτερα, όταν φθάνει η ώρα του λογαριασμού «δημοσιογραφική αδεία» τον στέλνουν σε άλλους ή επικαλούνται ευσχήμως το παρελθόν της «κακιάς Δεξιάς».

Πάνω σʼ αυτά τα χνάρια τού, κυριολεκτικώς, «ατσαλάκωτου», που έχει εισαγάγει στην πολιτική μας κονίστρα με ιδιαίτερη επιτυχία ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, βαδίζει, επίσης επιτυχώς ως τώρα, ο Γ. Ραγκούσης. Κορύφωση αυτής της πορείας ήταν η τελευταία του συνέντευξη σε μεγάλο κανάλι όπου μίλησε –πάντα για το απώτερο μέλλον– επί παντός επιστητού, ιδίως δε για το ενιαίο μισθολόγιο και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Αν όμως οι συνομιλητές του δημοσιογράφοι έκαναν τον κόπο να γυρίσουν στην αρχή της θητείας του και να επιχειρήσουν μιαν αποτίμηση των επιδόσεών του, σίγουρα ο πρώτος τη τάξει υπουργός θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Και δεν θα ήταν ανάγκη να αναλωθούν σε μικρότερης σημασίας –καθώς διαρκώς επιδεινώνονται τα πράγματα– φαινόμενα, όπως το φιάσκο της Υπατίας με τους λαθρομετανάστες από την Κρήτη, το τότε αριστοτεχνικό άδειασμα του Γ. Ραγκούση από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και το αλαλούμ της Κερατέας με την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης. Δυστυχώς υπάρχουν πολύ πιο αντιπροσωπευτικές παλινωδίες ή και ήδη διαγραφόμενες ηχηρές αποτυχίες στο πολιτικό «έργο» που ιχνογραφείται στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας. Μερικά παραδείγματα είναι εξαιρετικά εύγλωττα.

• Όλοι π.χ. θυμούνται πως το πρώτο νομοθετικό εύρημα του Γ. Ραγκούση αφορούσε τους συμβασιούχους, μόλις δύο μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Σε πλήρη αντίθεση με τις αθυρόστομες προεκλογικές (Μάιος του 2009) εξαγγελίες των Χάρη Καστανίδη και Ντίνου Ρόβλια, που υπόσχονταν στους συμβασιούχους «λαγούς με πετραχήλια» (μονιμοποιήσεις, αυξημένες μοριοδοτήσεις και δεν συμμαζεύεται), ο Γ. Ραγκούσης όχι μόνον έκλεισε οριστικά τον δρόμο για μονιμοποιήσεις, αλλά και κατάργησε πλήρως την αυξημένη μοριοδότηση λόγω προϋπηρεσίας. Δεν φαίνεται όμως να μπήκε στον κόπο κάποιος από τους συντάκτες που ασχολούνται με το θέμα να του αντιτάξει την εντελώς πρόσφατη απόφαση –δεν έχει ακόμη εκδοθεί αλλά διέρρευσε το αποτέλεσμα της διάσκεψης– της Ολομέλειας του Άρειου Πάγου, η οποία ξανάνοιξε το θέμα της μονιμοποίησης συμβασιούχων. Και έπεται συνέχεια. Ούτε επίσης ευαισθητοποιήθηκαν όταν με τα νέα αυτά νομοθετικά μέτρα Ραγκούση ξανάνοιξε ο φαύλος κύκλος της σύγκρουσης της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή, αφού η κατάργηση της μοριοδότησης λόγω προϋπηρεσίας είναι αντίθετη, όπως καθένας γνωρίζει, με την οδηγία του 1999. Συνελόντι ειπείν ο μεν Γ. Ραγκούσης νομοθέτησε αλλά είναι άλλο ζήτημα αν με τη νομοθεσία του βρήκαν ξανά δουλειά οι γνωστοί δικηγόροι –περιφερόμενοι στα ίδια κανάλια που σήμερα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν– και οι οποίοι άνοιγαν σαμπάνιες έξω από τον Άρειο Πάγο, όταν ανακοινώθηκε η απόφαση της Ολομέλειας για τους συμβασιούχους.

• Παράδειγμα δεύτερο, ο περιβόητος «Καλλικράτης». Χωρίς καμία πρόνοια ως προς τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για την τοπική αυτοδιοίκηση, ο Γ. Ραγκούσης έφερε προς ψήφιση τη «νέα αρχιτεκτονική» της αυτοδιοίκησης, τόσο για τον πρώτο όσο και για τον δεύτερο βαθμό. Το όλο οικοδόμημα στηρίζεται στην εφαρμογή του Ειδικού Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΕΛΛΑΔΑ», ιδίως για ό,τι αφορά τα οικονομικά της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τα αποτελέσματα εφαρμογής του «Καλλικράτη» –που μάλιστα η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει και σε άλλους τομείς της κρατικής δράσης πέραν της αυτοδιοίκησης– είναι ήδη δραματικά. Οι πόροι όλων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι πολύ μειωμένοι (πάνω από 30%) σε σχέση με το 2009, και μάλιστα με νέες κοστοβόρες αρμοδιότητες. Οι δημοτικές επιχειρήσεις καταρρέουν και πολλοί δήμοι αδυνατούν πλέον να τα βγάλουν πέρα, ακόμη και ως προς τις ανελαστικές λειτουργικές τους δαπάνες. Και το Ειδικό Επιχειρησιακό «ΕΛΛΑΔΑ» μένει ως σήμερα ένα περιφερόμενο σχέδιο προεδρικού διατάγματος, γεμάτο αοριστίες, το οποίο ως προς τα οικονομικά παραπέμπει στην έκδοση μελλοντικών υπουργικών αποφάσεων, για τις οποίες τον πρώτο λόγο έχει, φυσικά, το υπουργείο Οικονομικών. Το οποίο, με τα σημερινά δραματικά οικονομικά δεδομένα, μάλλον θʼ αντιτάξει στον Γ. Ραγκούση τη γνωστή ένσταση του Μενίππου από τους «Νεκρικούς Διαλόγους» του Λουκιανού: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Κατά τʼ άλλα ο Γ. Ραγκούσης θα έχει συνδέσει τʼ όνομά του με τον εκ των δημιουργών του Παρθενώνα αρχιτέκτονα, ενώ οι συνάδελφοί του υπουργοί και, κυρίως, οι επίγονοί του θα χρεωθούν τα ήδη ορατά ερείπια της αυτοδιοίκησης και της αποκέντρωσης.

 Εφημερίδα : ΠΑΡΟΝ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ