ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ…    ΄H ΠΕΖΟΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ…

                                      

 Του Ευσταθιάδη Λουκά,

      Σύμβουλου Δ.Κ. Γέφυρας                                  

Τι να σκεφτεί κανείς και τι να γράψει έχοντας στο μυαλό του ότι χάθηκε και πάλι μια ανθρώπινη ζωή - και μάλιστα ενός παιδιού επτά μόλις ετών – στη διάβαση του θανάτου, στην Εθνική Οδό, στην Κάτω Γέφυρα. Δύσκολα μπορεί κάποιος να αναφερθεί σε ένα τέτοιο τραγικό περιστατικό χρησιμοποιώντας μάλιστα και πολιτικά κριτήρια. Από την άλλη πλευρά όμως, εδώ μιλάμε για απώλεια ανθρώπινων ζωών. Και η ευθύνη μας απέναντι στους τόσους ανθρώπους που περνούν καθημερινά από αυτό το σημείο, είναι τεράστια.

Δεν μπορεί λοιπόν να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι στην Κάτω Γέφυρα επί δεκαετίες, οι διερχόμενοι από την μια πλευρά της Εθνικής Οδού στην άλλη, παίζουν κυριολεκτικά καθημερινά τη ζωή τους κορόνα-γράμματα. Και αυτό γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή, είτε για να πάρουν το αστικό για να πάνε προς Κουφάλια, είτε για να μπουν στην Κάτω Γέφυρα επιστρέφοντας με το αστικό από τη Θεσσαλονίκη. Πρέπει να περάσουν αναγκαστικά από αυτό το μικρό άνοιγμα, στις μπάρες που χωρίζουν το ένα ρεύμα ταχείας κυκλοφορίας από το άλλο. 

Και εδώ μπαίνει πλέον η ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πάνω από δεκαπέντε χρόνια οι κάτοικοι έχουν απευθύνει συνεχείς εκκλήσεις στους αρμόδιους φορείς για την κατασκευή μιας πεζογέφυρας στο σημείο. Καμία ανταπόκριση. Ούτε από την επί δώδεκα χρόνια διοίκηση του τότε Καποδιστριακού Δήμου Αγίου Αθανασίου, ούτε από την τότε Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Και οι δύο αδιαφόρησαν εντελώς.

Η νέα διοίκηση του Καλλικρατικού πλέον Δήμου Χαλκηδόνας, φάνηκε να βάζει το ζήτημα σε προτεραιότητα, υποσχόμενη ότι θα προχωρήσει τάχιστα στην κατασκευή του μικρού αυτού έργου. Δυστυχώς όμως επί δύο χρόνια τώρα, ψηφίζουν στο τεχνικό πρόγραμμα την χρηματοδότηση της μελέτης, αλλά δεν την προχωρούν δείχνοντας μια συνεχή αναβλητικότητα. Δεν θέλω να πιστεύω βέβαια σε καμιά περίπτωση, ότι αυτό γίνεται γιατί η Κάτω Γέφυρα είναι μια μικρή τοπική κοινωνία, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Πολλές φορές έθεσα το θέμα και κατ ιδίαν αλλά και σε Τοπικά και Δημοτικά Συμβούλια στον παραιτηθέντα Δήμαρχο κ. Δαϊκούδη. Άκουσα πολλές υποσχέσεις, αλλά από πράξη μηδέν. Παράλληλα ενοχλούσα συνεχώς και τον νυν Δήμαρχο και τότε Αντιδήμαρχο τεχνικών έργων κ. Μπίκο. Πήρα απαντήσεις ότι το κοστολόγιο ξεφεύγει στα 850.000€ αν θα την κάνουμε με ασανσέρ, ενώ χωρίς ασανσέρ βγαίνει περίπου στα 150.000€ και ότι τελικά να δούμε τι θα κάνουμε. Εν τω μεταξύ, πέρασαν δυο χρόνια και μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε, θρηνούμε και πάλι την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.

Εν κατακλείδι, η κατάσταση στο σημείο αυτό του δρόμου δεν μπορεί να μείνει έτσι όπως είναι σήμερα. Και είναι ευθύνη της εκάστοτε διοίκησης να ιεραρχεί τα προβλήματα και να δίνει λύσεις. Και βέβαια εδώ δεν μιλάμε για μια λακκούβα σε ένα δρόμο. Μιλάμε για απώλεια ανθρωπίνων ζωών. Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας θα ζούσαν τώρα αν υπήρχε εκεί η πεζογέφυρα.

Δήμαρχε Γιάννη Μπίκο. Πέρα από κάθε πολιτική αντιπαράθεση, πιστεύω πραγματικά ότι μπορείς να προχωρήσεις τάχιστα στην κατασκευή της πεζογέφυρας στην Κάτω Γέφυρα. Μπες μπροστά, βρες την χρηματοδότηση, στην ανάγκη άσε λίγο πίσω την κατασκευή κάποιου άλλου έργου του Δήμου και κάνε ότι δεν έγινε μέχρι τώρα. Έστω και με την φθηνότερη λύση, προσωρινά χωρίς ασανσέρ. Να ξέρεις όμως ότι από λόγια χορτάσαμε και ότι η τοπική κοινωνία δεν αντέχει άλλα θύματα. Η θα συνδέσεις το όνομά σου με την κατασκευή ενός έργου που θα σώσει ζωές, ή θα περάσεις κι εσύ στην ιστορία του τόπου, σαν ένας Δήμαρχος που αδιαφόρησε κυριολεκτικά για ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου. Ειλικρινά εύχομαι γρήγορα να κάνεις το πρώτο.