Καθημερινά & Άλλα

Όταν στέκεσαι στις ουρές, ποτέ δεν χάνεις, αν έχεις υπομονή. Όλο και θα δεις έναν γνωστόν, όλο και θα ακούσεις καμιά κουβέντα χρήσιμη, κι αν σ’ αρέσει και το παιχνίδι της παρατήρησης, όλο και κάτι θα μάθεις για την κοινωνία γύρω σου.

Την Παρασκευή η μέρα ήταν αφιερωμένη στις ουρές στις τράπεζες. Χαμός γινόταν σε γκισέ και μηχανήματα. Όλοι πλήρωναν. Ότι πήραν, το επέστρεψαν σε άλλα χέρια. Της τράπεζας, του κράτους, των καταστημάτων μέσω των πιστωτικών καρτών.

Αυτός όμως είναι ο κύκλος του χρήματος, ας μην το κάνουμε θέμα τώρα που μειώθηκε το χρήμα στα χέρια μας.

Και η ουρά απεφάνθη από νωρίς. «Μας τα τρώνε και μας κάνουν πλάκα με τις λίστες». Ο κόσμος της αγοράς το είχε πιάσει το μήνυμα από το πρωί, πριν ακόμα βγουν οι δημοσιογράφοι για αναλύσεις το μεσημέρι και πριν μάθουν τα μαύρα μαντάτα οι πολιτικοί.

Τα λεφτά έξω

Η αλήθεια είναι ότι στην κοινή γνώμη επικρατεί εδώ και χρόνια μια οργή, που δεν είναι πάντα στηριγμένη στον ορθό λόγο και τη σώφρονα αντίληψη. Υπάρχει ας πούμε μία γενικευμένη δυσπιστία για όσους βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Αν έχεις λεφτά και ακολουθείς τη νόμιμη οδό, όμως, ας έχεις τα λεφτά σου όπου θέλεις, δεν είναι πρόβλημα.

Πρόβλημα, είναι, όμως, όλη αυτή η θρησκευτικού τύπου ηθικολογία με την οποία η θεσμική εξουσία καλεί τον φτωχό Έλληνα «να βοηθήσει» στην έξοδο της χώρας από την κρίση. Καλεί τον μισθοσυντήρητο να ζήσει φτωχικά, καλεί τον πένητα να υπομείνει, τον ασθενή να ανεχτεί. Και την ίδια ώρα, οι κάθε λογής πλούσιοι δεν βάζουν πλάτη, δεν θυσιάζουν τίποτα, μόνο απολύουν, εξαργυρώνουν, εκμεταλλεύονται. Νομίμως. Για να μην πέσει το κέρδος τους. Μόνο που η απόσταση είναι πολύ μεγάλη: Ο ένας να μην έχει πετρέλαιο να ζεσταθεί, ο άλλος με καταθέσεις στο εξωτερικό. Ε, να μην δικαιολογείται μια κάποια οργή εκεί στην ουρά, εκεί που περιμένεις να πληρώσεις τα τέλη κυκλοφορίας;

Η καλή λίστα

Αλλά αυτή είναι η μία όψη. Πάντα θα υπάρχουν άλλωστε πλούσιοι με μειωμένη εθνική συνείδηση. Και δεν χρειάζεται να είναι καν διάσημοι Γάλλοι ηθοποιοί για να μετακομίζουν ώστε να αποφύγουν την υψηλή φορολόγηση.

Υπάρχει όμως μείζον πολιτικό θέμα. Σου χαρίζουν μία λίστα με πλουσίους και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους πάρεις ένα τηλέφωνο- τρόπος του λέγειν- να τους ρωτήσεις πού βρήκαν τα λεφτά που έστειλαν για σκι στην Ελβετία. Ε, πάρε το ρημάδι το τηλέφωνο, ω κράτος, γι’ αυτό σε πληρώνει ο φτωχός και ο μισθοσυντήρητος. Για να ξέρεις τι είναι αυτό που έχεις μέσα σου και έξω σου, για να κρατάς σωστά και ενήμερα τα βιβλία σου, για να έχεις καλές, δικές σου λίστες.

Το ότι επί δύο χρόνια, ολόκληρο κράτος, δεν ερεύνησε τη λίστα Λαγκάρντ είναι ένα καραμπινάτο πολιτικό σκάνδαλο, αποκαλυπτικό μιας ολόκληρης νοοτροπίας για την άσκηση πολιτικής, αλλά και για το κράτος που έχουμε.

Μια χαρά τα έψελναν οι πίσω μου. Κι ας ήταν και λίγο λαϊκιστές που τους ήθελαν και τους 300 στη φυλακή.

                                                                                                                 Σχολιαστής