Οι πολίτες δεν θέλουν, η ηγεσία δεν μπορεί

Η κρίση δεν αφυπνίζει κανέναν, ούτε καν το περίφημο ελληνικό “φιλότιμο”

Της Μαριάνας Πυργιώτη

Πριν από μερικές ημέρες άκουγα έναν κυβερνητικό υπουργό, από εκείνους που παλιά πρωτοστατούσαν στους μύδρους που προκαλούσαν οι “αποκαλύψεις σπατάλης” των υπουργών της ΝΔ (όπως οι... κουρτίνες των 28.000 ευρώ για ένα ολόκληρο κτίριο ή γιατί να μένει ο υπουργός σε πολυτελές ξενοδοχείο στο εξωτερικό), να εξηγεί πόσο “λογικό” είναι να πληρώνονται με μερικές... εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ οι υπερωρίες(;) πρωθυπουργικών ή υπουργικών επιτελών.  

Και χθες διάβαζα εμβρόντητη ότι μία και μόνη γραμματεία υπουργείου πλήρωσε περισσότερα από 300.000 ευρώ στον ΟΤΕ για ένα και μόνο δίμηνο! Η κρίση δεν αφυπνίζει κανέναν, όπως φαίνεται, και κυρίως δεν συνετίζει κανέναν από εκείνους, πολίτες και πολιτικούς, που συμμετείχαν στο νεοπλουτίστικο φαγοπότι με δανεικά. Την ώρα που οι ιδιώτες εργαζόμενοι χάνουν κατά δεκάδες χιλιάδες τις δουλειές τους και κανείς δεν νοιάζεται πώς θα πληρώσουν τα δάνεια, τα νοίκια, το φαγητό των παιδιών τους, το όργιο δαπανών στον υπερτροφικό δημόσιο τομέα απλώς επιβράδυνε ρυθμούς.

Την ώρα που μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις πτωχεύουν, εμπορικά μαγαζιά το ένα μετά το άλλο βάζουν λουκέτο, η οικοδομή σχεδόν έχει πεθάνει, ακίνητες περιουσίες φορολογούνται αγρίως παρότι ξενοίκιαστες, και κανείς δεν βλέπει φως στο τούνελ, τα εκατομμύρια που με τόση δυσκολία μαζεύονται ξοδεύονται για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες ευαγών ιδρυμάτων και πολυτελών μεγάρων.

Την ίδια ώρα που και ο τελευταίος πολίτης έχει κατανοήσει τη θεμελιώδη σημασία της αναπτυξιακής πολιτικής για την έξοδο από την κρίση και οι πάντες αναζητούν εναγωνίως επενδυτές εντός και εκτός συνόρων, οι έλληνες καρεκλοκένταυροι και οι γραφειοκράτες συνεχίζουν να ταλαιπωρούν κάθε δυστυχή πολίτη, επαγγελματία, επιχείρηση, που ακόμη “τολμά” να μπλέξει στα γρανάζια τους. Με δυο λόγια, δεκάδες δισ. στοιχειώνουν τον ύπνο και το μέλλον μας, αλλά εμείς δεν εννοούμε να ξυπνήσουμε από αυτόν τον εφιάλτη και να αντιμετωπίσουμε σοβαρά την πραγματικότητα. 

Όσοι πλούτισαν φοροδιαφεύγοντας, ακόμη και με νομότυπο τρόπο, υπερκοστολογώντας, φυσικά με νόμιμο τρόπο, αποκομίζοντας εμπορικά υπερκέρδη κτλ. όχι απλώς δεν έχουν το φιλότιμο να φανούν τώρα, σήμερα, έστω εκ των υστέρων, συνεπείς στις πραγματικές και όχι στις λογιστικά μαγειρεμένες υποχρεώσεις τους, να πληρώσουν έστω για πρώτη χρονιά κάτι παραπάνω ή να μην αισχροκερδίσουν επειδή μπορούν, αλλά συνεχίζουν να αφήνουν άδεια τα ταμεία των εφοριών ή να γεμίζουν τα δικά τους ταμεία, το περιεχόμενο των οποίων στη συνέχεια ταξιδεύει σε ξένους τραπεζικούς προορισμούς.

Φακελάκια συνεχίζουν να αλλάζουν χέρια και μάλιστα με αυξημένες, λόγω κρίσης, τιμές ένεκα του ρίσκου! Ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν ανοιχτά ότι από κάπου θα πρέπει να βγάλουν όσα θα χάσουν επειδή τώρα τους φορολογούν(!) και κάποιοι σε ευαίσθητους τομείς σχεδόν εκβιάζουν για να μη δώσουν απόδειξη. Στρατιές οι άνεργοι που γίνονται αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης από ασυνείδητα αφεντικά, που για ένα ανασφάλιστο μεροκάματο ή νυχτοκάματο δουλεύουν οχτάωρα για ψίχουλα και ακούν “Αν θες... Περιμένουν ουρά οι Πακιστανοί”.  Απατεώνες πολίτες συνεχίζουν, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, να δηλώνουν ανάπηροι, άποροι, πένητες, χαμηλοσυνταξιούχοι, για να απομυζούν τον δημόσιο κορβανά, στερώντας από τους πραγματικά αναξιοπαθούντες τη δυνατότητα να πάρουν ένα αξιοπρεπέστερο βοήθημα.

Είναι δεκάδες τα νοσηρά φαινόμενα που ο καθένας από εμάς μπορεί να προσθέσει στον κατάλογο της κακοδαιμονίας και του μπάχαλου σε αυτήν τη χώρα.  Όλα αυτά τα γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες οι πολιτικοί. Διότι τα περισσότερα τα εξέθρεψαν ή τα ανέχτηκαν, αδιαφορώντας πού θα μας οδηγούσαν τελικά. Και σήμερα προσπαθούν να τα πατάξουν με εντολές και ανακοινώσεις, χωρίς όμως να τολμούν να συγκρουστούν πραγματικά και μετωπικά με την παθογένεια. Πώς να το κάνουν; Οι ψηφοφόροι τους, έντιμοι και ανέντιμοι που θα κρυφτούν πίσω από τους έντιμους, θα τους λυντσάρουν προτάσσοντας τα δικά τους “κλεμμένα” και τη δική τους προκλητική ατιμωρησία.   

Η πρόταση Σόρος

Επειδή ορισμένες φορές είναι καλό να ακούει κανείς και αυτούς που εκπροσωπούν τις αγορές, τους “κερδοσκόπους” όπως τους αποκαλούμε τώρα πια, διότι αυτοί κινούν τα νήματα στην παγκοσμιοποιημένη κοινότητα των επενδυτών: Ο Τζορτζ Σόρος, σε άρθρο του στους “Φαϊνάνσιαλ Τάιμς” προειδοποίησε ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει κάτι παραπάνω από μια δύσκολη δεκαετία, κινδυνεύει να διαιρεθεί οικονομικά αλλά και πολιτικά.

Επισήμανε ότι “η Γερμανία επιρρίπτει τις ευθύνες για την κρίση στις χώρες που έχασαν την ανταγωνιστικότητά τους και δημιούργησαν χρέη. Aυτή είναι μια προκατειλημμένη άποψη, η οποία αγνοεί ότι δεν πρόκειται μόνο για κρίση χρέους αλλά επίσης για κρίση νομίσματος και τραπεζών, και η Γερμανία έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης... Η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί, η Γερμανία στηρίζει τις υπερχρεωμένες χώρες, ώστε να προστατεύσει το δικό της τραπεζικό σύστημα”, τόνισε και επισήμανε ότι ο κίνδυνος είναι “μία χρόνια απόκλιση, κατά την οποία οι πλεονασματικές χώρες θα προχωρούν, ενώ οι ελλειμματικές χώρες θα βουλιάζουν στα χρέη”.

Τι προτείνει; Είτε ο ευρωπαϊκός μηχανισμός χρηματοοικονομικής σταθερότητας με το ίδιο το υπάρχον κεφάλαιο να στηρίξει τα κράτη-μέλη αλλά και το τραπεζικό σύστημα, ώστε να επιτευχθεί αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους χωρίς την πρόκληση τραπεζικής κρίσης, είτε να μειωθεί το premium κινδύνου στο κόστος δανεισμού των χωρών που συμμορφώνονται με τους κανόνες.  Όπως τόνισε, “αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη μετατροπή των κρατικών τίτλων σε ευρωομόλογα, οι χώρες στη συνέχεια να εκδώσουν δικά τους ομόλογα με ρήτρες συλλογικής ευθύνης και να πληρώσουν premium κινδύνου μόνο όταν το συνολικό ύψος ξεπερνά τα κριτήρια του Μάαστριχτ”.