Συμπαραστάτης του Δημότη

Συμπεράσματα μετά την αποτυχία εκλογής

Στο νέο αυτοδιοικητικό χάρτη της Χώρας, «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», ο νομοθέτης προέβλεψε κάποιες μορφές ελέγχου της Δημοτικής Αρχής όπως : 1) την υποχρεωτική παροχή εγγράφων στους δημοτικούς συμβούλους, όταν ζητηθούν, εντός μηνός (παρ. 69), 2) την υποχρεωτική απάντηση Δημάρχου-Αντιδημάρχου σε ερωτήματα Δημοτικού Συμβούλου (παρ. 61) και 3) και σημαντικότερη τον θεσμό του «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης» (παρ. 77).

Για το Συμπαραστάτη του Δημότη ακούστηκαν θετικά και εγκωμιαστικά σχόλια και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που καταψήφισαν τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ». Μάλιστα ο Νομοθέτης ορίζει εκτενώς και ακριβώς τα καθήκοντά του. «....δέχεται καταγγελίες άμεσα θιγομένων πολιτών και επιχειρήσεων για κακοδιοίκηση των υπηρεσιών του Δήμου..... διαμεσολαβεί να επιλυθούν τα σχετικά προβλήματα ενώ είναι υποχρεωμένος να απαντά εγγράφως ή ηλεκτρονικώς εντός μηνός.» Επίσης «.......ο Συμπαραστάτης συντάσσει ετήσια έκθεση ......μπορεί ακόμα να προβαίνει σε διατύπωση προτάσεων βελτίωσης της Δημοτικής Διοίκησης ......επ΄ευκαιρία προβλημάτων κακοδιοίκησης που ο ΙΔΙΟΣ ΕΝΤΟΠΙΖΕΙ.» «Η έκθεση και οι ειδικές προτάσεις αναρτώνται υποχρεωτικά στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του Δήμου», άρα είναι σε επίγνωση όλων των δημοτών.

Για να εξασφαλίσει  μάλιστα ο Νομοθέτης την υπέρβαση και την αποδοχή του Προσώπου, απαιτεί, αυστηρά και μόνο, την εκλογή του  με τα 2/3 των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου. Δηλαδή ωθεί τις Δημοτικές παρατάξεις να συνομιλήσουν, να συνδιαλαγούν και να συμφωνήσουν (συνολικά ή μερικά) σε ένα κοινό αποδεκτά Πρόσωπο για να ασκήσει τα υψηλά καθήκοντά του.

Μέσα σε ένα  Δημαρχο-κεντρικό σύστημα Αυτοδιοίκησης που υπήρχε, και που συντηρεί ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», τα τρία προαναφερθέντα άρθρα μαζί με την υποχρεωτική ανάρτηση αποφάσεων Δημάρχου και οργάνων του Δήμου στο διαδίκτυο, είναι τα πρώτα αποφασιστικά δείγματα για την διαφάνεια και την προστασία του Δημότη από την κακοδιοίκηση. Διότι είναι γνωστό ότι επί σειρά ετών ο κ. Λέανδρος Ρακιντζής, ως προϊστάμενος των Ελεγκτών Δημοσίας Διοίκησης, στην ετήσια έκθεση που παραδίδει στο Κοινοβούλιο και στον Πρωθυπουργό στην πρώτη θέση έχει πάντα τους Ο.Τ.Α. (Δήμους και πρώην Νομαρχίες) ως κέντρα αυθαιρεσίας, κακοδιαχείρισης, σπατάλης και λοιπών μορφών κακοδιοίκησης που χαρακτηρίζουν την κακή πλευρά του Δημοσίου. Ο δε Πολίτης σαν μέσο αμύνης είχε μέχρι τώρα την προσφυγή στην δικαιοσύνη (όπου χρειαζόταν πολύχρονη υπομονή και χρήματα) ή την όποια ευαισθησία του Άρχοντα στις ενοχλήσεις των μέσων μαζικής επικοινωνίας (έντυπων και ηλεκτρονικών).

Ο θεσμός του "Συμπαραστάτη" και η λειτουργία του σε μια ευνοούμενη Δημοκρατική κοινωνία πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα των αιρετών Δημάρχων. Για να προστατεύεται ο πολίτης από τυχόν λάθη και πιθανή κακοδιοίκηση, αλλά και ο ίδιος ο Δήμαρχος από την κακοήθεια τρίτων.

Ο τρόπος όμως που επέλεξε ο  Δήμαρχος για  να επανδρώσει τον θεσμό, σαφώς οδηγούσε εκ των προτέρων, σε ΜΗ ΕΚΛΟΓΗ προσώπου. Ενώ όφειλε να έρθει σε επαφή με τις υπόλοιπες Δημοτικές Παρατάξεις για να συμφωνήσουν για κάποιο κοινό πρόσωπο εμπιστοσύνης, αντίθετα, ανέδειξε το μέγιστο αυτό θέμα ως ζήτημα εσωπαραταξιακής εκλογής !!!

Είναι ανεξήγητη η επίκληση και «η ευαισθησία» περί «Δημοκρατικών διαδικασιών» όταν μάλιστα σε άλλες περιπτώσεις ορισμού προσώπων σε Διοικητικές θέσεις, οι ανακοινώσεις των ονομάτων γίνονταν χωρίς να γνωρίζει τίποτα σχεδόν κανένας.

Συζήτηση-σύσκεψη για τα θέματα του Δήμου πρέπει γίνεται με όλη την αντιπολίτευση, και μάλιστα με την μείζονα, και να προκύπτει συμφωνία (Νομικά Πρόσωπα) ή διαφωνία. Και όμως, για αυτό το θεσμικό ζήτημα που απαιτεί συναίνεση επικράτησε μονολιθική λογική και τακτική.

Δυστυχώς ο Δήμαρχός ακολούθησε την λογική που επικράτησε σε πολλούς Δήμους της Χώρας: «σιγά μη βάλω κάποιον πάνω από κεφάλι μου για να με ελέγχει» τορπιλίζοντας ένα θεσμό με μεγάλη χρησιμότητα στην Δημόσια Διοίκηση.