«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»: Η πολυδιαφημισμένη μεταρρύθμιση χάθηκε στα χρέη των δήμων και την έλλειψη κονδυλίων.

Σε οικονομική περιδίνηση χωρίς τέλος, χωρίς καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, έχουν περιέλθει στη συντριπτική τους πλειονότητα οι δήμοι αλλά και οι περιφέρειες της χώρας, με αποτέλεσμα το πολυδιαφημισμένο εγχείρημα του «Καλλικράτη» να βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των δήμων είναι τα χρέη τους σε τράπεζες, στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, σε ασφαλιστικά ταμεία κτλ., τα οποία ανέρχονται σε 1.742.135.952 ευρώ και απειλούν να οδηγήσουν σε πλήρη αποτυχία τη νέα διοικητική αρχιτεκτονική της χώρας.

Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΔΚΕ, τα οποία περιήλθαν σε γνώση της νέας πολιτικής ηγεσίας, στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του ο «Καλλικράτης» περιόρισε τις κρατικές επιχορηγήσεις προς την τοπική αυτοδιοίκηση κατά 25% ή 1,2 δισ. ευρώ.  Έτσι την ίδια ώρα που ο κ. Ραγκούσης μιλούσε για επαρκείς πόρους φαίνεται οι ΟΤΑ κατά την τρέχουσα δημοτική περίοδο   θα είναι σε θέση να καλύψουν μόνο τις δαπάνες για τους μισθούς και τα τοκοχρεολύσια, ενώ όλες τις υπόλοιπες θα πρέπει να τις καλύψουν μέσω της (αύξησης;) τοπικής φορολογίας. Άρα ποιος θα κληθεί να πληρώσει πάλι το μάρμαρο; Προφανώς οι πολίτες.

Όλα αυτά την στιγμή που το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί.

Παράλληλα  σημαντικές  είναι και οι καθυστερήσεις στη θέσπιση των θεσμικών παρεμβάσεων σχετικά με το πρόγραμμα «Καλλικράτης». Ένα χρόνο μετά, δεν έχουν ακόμα εκδοθεί 19 προεδρικά διατάγματα και 34 υπουργικές αποφάσεις, με ιδιαίτερη σημασία για τη λειτουργία και τις παρεμβάσεις των δήμων. Μεταξύ αυτών, το προεδρικό διάταγμα για την εφαρμογή του αναπτυξιακού προγράμματος «Ελλάδα» και αυτό για τη συγκρότηση των συλλογικών οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, τα οποία, σύμφωνα με το νόμο, θα έπρεπε να ήταν έτοιμα από τις 31 Δεκεμβρίου 2010. Αποτέλεσμα αυτής της καθυστέρησης είναι οι δυσλειτουργίες τόσο στη λειτουργία των δήμων όσο και στη συλλογική τους έκφραση.

Στα ευτράπελα τέλος να σημειώσουμε την αδυναμία διαχείρισης θεμάτων καθημερινότητας μέσα από ένα πλαίσιο που εξισώνει όλους τους δήμους κάτω των 20.000 κατοίκων