Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΥ

Με ρωτούσε και μου έλεγε  κάποιος φίλος προχτές αναφερόμενος σε κάποιον Δήμο.

« Ποιος άραγε;;;

Με έναν Δήμο που δεν λειτουργεί.

Με μια ετερόκλητη Ανίσχυρη Ένωση προσώπων που τους ένωσε μια συγκυριακή ευκαιρία εξουσίας και ατομικού βολέματος και που φροντίζει φυλλορροώντας διαρκώς να αναδεικνύει τις τεράστιες εσωτερικές της αντιθέσεις. Με αυτήν την Ανίσχυρη Ένωση καιροσκόπων, την οποία εμπιστεύθηκαν  οι ψηφοφόροι όχι γιατί πίστεψαν σε αυτήν, αλλά γιατί δεν ήθελαν να δώσουν την ψήφο τους στους άλλους  κομματικούς συνδυασμούς .

Με ένα πρώην Δήμαρχο, αποτυχημένο κατά γενική ομολογία στο έργο το οποίο του εμπιστεύτηκαν οι συμπολίτες του, που παζάρεψε και τελικά βολεύτηκε  με μια θέση ειδικού Συμβούλου κοιτάζοντας να βολέψει όποιον-αν μπορούσε από το συνάφι του και ο οποίος ονειρεύεται ότι θα ξανάρθει στα πράγματα. Ας τον ξυπνήσει επιτέλους κάποιος.

Με έναν νυν Δήμαρχο διαχειριστή καταστάσεων, χωρίς όραμα ανάπτυξης για τον Δήμο του,  που θυμίζει πια κουρασμένο παλικάρι, εγκαταλελειμμένος από τα πρωτοπαλίκαρά του, που για να διοικήσει αναγκάζεται να βάζει συνεχώς εκβιαστικά διλήμματα και να στηρίζεται στα δυο δεκανίκια της υποτιθέμενης ΄΄αντιπολίτευσής΄΄ και που η μοναδική του αγωνία που επιμελώς την κρύβει, είναι πως θα ξαναεκλεγεί, μαζεύοντας κοντά του Μαρίες Αντουανέτες  από αντίθετους (υποτίθεται) ιδεολογικά χώρους .

Με συμπολιτευόμενους Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους που σε μια βραδιά την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια από την παράταξη τους, όταν τους ανακοινώνεται ότι θα πάψουν να προσφέρουν τις ΄΄πολύτιμες΄΄ υπηρεσίες τους στον τόπο από αμοιβόμενες θέσεις .

Αλλά και με συμπολιτευόμενους Δημοτικούς-ες  Συμβούλους που εξαρτούν την στήριξή στον συνδυασμό τους από το εάν θα τους κρατήσει ο ΄΄όμηρος - άμοιρος΄΄ Δήμαρχος σε επίσης αμοιβόμενες θέσεις.

Όσο για τα δεκανίκια που θέλουν να ονομάζονται ΄΄Αντιπολίτευση΄΄, φέρονται έτσι γιατί ξέρουν ότι και οι ίδιοι είναι μια από τα ίδια. Έχουν συναίσθηση της ανικανότητάς τους, γνωρίζοντας ότι δεν ήταν άξιοι για κάτι καλύτερο. Απλά ήθελαν τον Δήμο για να κάνουν αυτοί τη διαχείριση, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις αθέμιτες προσωπικές και οικονομικές τους επιδιώξεις και φιλοδοξίες… Και βέβαια επειδή η εξουσία είναι γλυκιά και έχει πολλές μορφές, κουνάνε υποτακτικά την ουρίτσα τους γλύφοντας  το κοκαλάκι που τους πετάει ο νυν Δήμαρχος.»

Μια ισορροπία της στιγμής, μια ισορροπία ανοχής και ενοχής.

«Και μετά από αυτούς ποιος»; με ξαναρώτησε ο φίλος μου. «Πρόσωπα ή μικροομάδες που δεν τολμούν να βγουν μπροστά γιατί δεν έχουν τίποτε διαφορετικό να πουν; που καιροσκοπούν περιμένοντας μήπως σε κάποια στιγμή κάποιος τους θυμηθεί μέσα από τη συζήτηση που γίνεται καμιά φορά και γι’ αυτούς και τους προτείνει κάποιο ρόλο»;

«Και ο κόσμος; Τόσο εύκολα διαχειρίσιμος;  Τόσο ευκολόπιστος; Πότε θα ενημερωθεί γι’ αυτά;  Πότε θα ξυπνήσει από το λήθαργο ; »

«Ποιος άραγε λοιπόν;»

Η απάντησή μου στον φίλο μου ήταν σύντομη :

«Υπέρβαση . Ο τολμών νικά…»

Ένας ενημερωμένος Δημότης Χαλκηδόνας …