Δημοτικό Συμβούλιο

Στην δημοτική πολιτική ζωή, η καλή λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου είναι η πρώτη και ενδεικτική θεσμική υποχρέωση της διοίκησης.
Ο τρόπος που αξιολογούνται τα θέματα, ο τρόπος που ενημερώνονται οι δημοτικοί σύμβουλοι γι αυτά, ο τρόπος που συγκαλείται το δημοτικό συμβούλιο, ο τρόπος που διεξάγεται η συνεδρίαση του, είναι ενδεικτικά της καλής, σώφρονος, δημοκρατικής λειτουργίας του δήμου.
Επειδή έχουμε φτάσει (σχεδόν) στον πάτο του βαρελιού, πολλές φορές αξίζει να αναρωτιόμαστε και να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα.
Γιατί να είναι δημοκρατική η λειτουργία του δήμου; Προφανώς κάποιοι αναρωτιούνται στην εποχή μας, και κάποιοι άλλοι διαστρέφουν-αναστέλλουν τις δημοκρατικές λειτουργίες, κι ας ορκίζονται στο όνομα της θεάς δημοκρατίας. Παρά την βαρύτητα της, δεν με απασχολεί εδώ η νομιμότητα της δημοκρατίας και των θεσμών της. Με απασχολεί η αλήθεια, ότι δημοκρατία χρειαζόμαστε για να μην κάνει ο καθένας ότι του γουστάρει.
Όποιος κι αν είναι αυτός.
Και δεν πρέπει σε κανέναν να επιτρέπουμε να κάνει ότι γουστάρει για έναν απλό, σύγχρονο λόγο. Δεν υπάρχει κανείς, απολύτως κανείς, που να κάνει ότι γουστάρει για το καλό των άλλων. Το κάνει μόνο για το δικό του καλό. Ακόμη και στην σπάνια περίπτωση που αυτό το δικό του καλό ταυτίζεται με την «δόξα» ή την «υστεροφημία», στις συντριπτικά περισσότερες φορές ταυτίζεται με την υστεροβουλία και την αυτοπροβολή, γι αυτό πρέπει να εκπαραθυρώνεται.
Στο δήμο μας, η λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου είναι …πώς να το περιγράψω… είναι φάρσα.
Διάβαζα πρόσφατα για άλλο θέμα στο dim/art την φράση «…δεν ανήκει ούτε στον πόλο της κωμωδίας ούτε της τραγωδίας, αλλά στο μεσοδιάστημα της φάρσας.»  και αμέσως σκέφτηκα τον δήμο μας, το δημοτικό του συμβούλιο, την δημοτική του αρχή, όπου το απλό γίνεται κωμωδία, το σύνθετο τραγωδία και η υποτείνουσα, φάρσα.