“Η πόρτα είναι ανοικτή και μεγάλη, για να φύγουν κι άλλοι!”

Στο θέατρο, το τρίτο κουδούνι ακούγεται μόλις πριν σβήσουν τα φώτα και σηκωθεί η αυλαία. Στην τοπική μας σκηνή τα φώτα έχουν ήδη σβήσει και το έργο που βλέπουμε είναι οι αγωνιώδεις προσπάθειες της καταρρέουσας ‘δυνατής αρχής’ να κρατηθεί στην εξουσία. 

Έχοντας ουσιαστικά απωλέσει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο (λόγω των   αποχωρήσεων, των αντιδράσεων και των μόνιμων απουσιών συμβούλων της), συνειδητοποιεί ότι από δω και μπρος θα πρέπει να παλεύει σκληρά για να περνά τις εισηγήσεις της. (Εκτός αν τα έχει βρει με την αντιπολίτευση και την κάνει συμπολίτευση μιας και μέχρι σήμερα τόσο η αξιωματική όσο και η μείζονα αντιπολίτευση πλην του Σάββα Μωυσίδη τον στήριξε όταν οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας τον είχαν εγκαταλείψει…)

Η αντίδραση του Δημάρχου στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο όταν ανακοίνωσε την ανεξαρτητοποίηση του και ο Ισίδωρος Βλαίκουδης, η προσωπική επίθεση εναντίον του  ξεχνώντας όλα αυτά που έλεγε λίγα λεπτά πριν περί άγιων ημερών κ.τ.λ.  ήταν το τελευταίο λιθαράκι στο οικοδόμημα του συνδυασμού <ΙΣΧΥΡΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΣΗ>  που ετοιμάζετε να καταρρεύσει, μιας και μετά τους δυο που ανεξαρτητοποιήθηκαν ακλουθούν πολλοί περισσότεροι από   1-2 που περιμένουν.

 Όπως και να ‘ναι όμως, “κωμωδία ή δράμα, αυτή η (καινούργια) παράσταση έχει ψωμί”.

Σχολιαστής