Απτόητοι και ανόητοι

Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχα κάνει λόγο για την διαφαινόμενη αδιέξοδη πορεία της δημοτικής αρχής και τις επιπτώσεις της - για μας και για κείνους. Εμείς θα πληρώναμε το μάρμαρο κι εκείνοι θα έβλεπαν την καρέκλα τους να γίνεται ηλεκτρική. Κι οι μέχρι κάποτε αφοσιωμένοι οπαδοί θα "έτρωγαν" τον αρχηγό. Κανείς τους φυσικά δεν κάθησε να σκεφθεί λιγάκι μια τέτοια εκδοχή. Είχαν όλοι τους εκείνο το αγέρωχο, απτόητο ύφος των θριαμβευτών. Κι εκείνη την χαρακτηριστική σιγουριά που μόνο οι ανόητοι διαθέτουν...  

Σήμερα, τα διαλυτικά φαινόμενα στον δήμο και την "κυβερνώσα" παράταξη είναι παραπάνω από εμφανή - τόσο τα εκδηλωθέντα όσο και τα κυοφορούμενα. Κάποιοι βέβαια άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι "ακολουθώντας τον αρχηγό", έχουν βρεθεί πλέον να βαδίζουν πάνω σε ένα λεπτό στρώμα πάγου,  έτοιμο να σπάσει από στιγμή σε στιγμή. Καταλαβαίνουν ότι κάθε τους βήμα μπορεί να τους ρίξει σε μια (πολιτική) τρύπα, απ' την οποία δύσκολα θα ξαναβγούν.

Κι έτσι, σε συζητήσεις που κάνουν "εμπιστευτικά" με ψηφοφόρους τους εμφανίζονται να ανησυχούν για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα και πως "δεν πάει άλλο" - οι μεν τα βάζουν με τον Ολίγιστο κι εκείνος με τους (πολλούς πλέον) "ομαδάρχες". Και μάλιστα, όπως μαθαίνω, δειλά - δειλά αρχίζουν οι πρώτες διαφοροποιήσεις και τ' αδειάσματα μέσα στις κάθε λογής δημοτικές επιτροπές και τα συμβούλια.

Τα "οράματα" και τα σχέδιά τους δεν προχωράνε και τα όνειρά τους (για τις επόμενες εκλογές) δεν φαίνεται να τους βγαίνουν. Αυτοί όμως, αντί να κάτσουν και να σκεφθούν λιγάκι, συνεχίζουν να πορεύονται. Απτόητοι και ανόητοι..

Σχολιαστής