Υπάρχει ελπίδα…

  «Την περασμένη εβδομάδα, αναζήτησα τις αιτίες για την κακή εικόνα του δήμου μας και της διοίκησής του, καθρέφτης των οποίων αποτελεί και το δημοτικό μας συμβούλιο. Αναφέρθηκα αρχικά στο ‘παρελθόν’ το οποίο ρίχνει, συχνά – πυκνά, βαριά τη σκιά του σε συνεδριάσεις και αντιπαραθέσεις. Προχώρησα στον ‘παλαιοκομματισμό’, μια αρκετά διαδεδομένη – αν και απαξιωμένη – νοοτροπία…

Θα συνέχιζα με το ‘λαϊκισμό’, το εύκολο μα τόσο καταστροφικό ‘χάιδεμα των αυτιών’, προκειμένου να κερδηθεί η ψήφος. Θα σχολίαζα τους ‘επαγγελματίες πολιτικούς’ και αυτούς του κομματικού ‘σωλήνα’, που το μόνο επάγγελμα που έχουν ασκήσει είναι το να είναι ‘παρατρεχάμενοι’ των πολιτικών γραφείων και αιώνιοι υποψήφιοι!

Δεν θα άφηνα ασχολίαστες και τις δικές μας – των δημοτών – ευθύνες. Για παράδειγμα, τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε κάποιες φορές τους εκπροσώπους μας (ο διάσημος; ο γνωστός; μια – συνήθως ψεύτικη – υπόσχεση διορισμού; μια ‘εξυπηρέτηση’;), αντί να αξιολογούμε τις γνώσεις, τη σκέψη, τη διάθεση, τις ικανότητες, το χαρακτήρα, την αποτελεσματικότητα…

Οι εξελίξεις όμως τρέχουν. Στην εποχή της κρίσης, ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός! Πολλές συζητήσεις με φίλους συμπολίτες, καταλήγουν στο ‘μπορεί να γίνει κάτι;’ και στο ‘τι κάνουμε;’.

Νομίζω ότι υπάρχει ελπίδα! Η κοινωνία μας, έχει αντιληφθεί που την οδήγησαν αντίστοιχες νοοτροπίες και δείχνει να επιζητά την ανανέωση. Μια ανανέωση όμως, όχι τυπική ή ποσοτική (πόσοι θα αλλάξουν, πόσο πιο ‘νέοι’ θα είναι οι καινούριοι…), αλλά ποιοτική και ουσιαστική!»

Αγιότης