Η απουσία της ουσίας

Όπως ήταν αναμενόμενο,  μετά τον ορισμό των πρώτων προσώπων – κλειδιών της διοίκησης Τσουκνιδά, ακολούθησε πληθώρα σχολίων, εκτιμήσεων και απόψεων μέσα από το blog και άλλα τοπικά μέσα. Απ’ αυτές, κάποιες λίγες ήταν ενδιαφέρουσες, αρκετές επιδερμικές και σε κάποιες άλλες η σκοπιμότητα έβγαζε μάτι. Σχεδόν όλες όμως ασχολούνταν αποκλειστικά με αυτά καθ’ εαυτά τα επιλεγέντα πρόσωπα.

Σε προηγούμενη ανάρτηση σημείωνα ότι πρέπει πρώτα να περιμένουμε να δούμε το Πρόγραμμα Δράσης που ετοιμάζει η νέα διοίκηση για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ασφαλέστερα - να μην τρέξουμε να συμπεράνουμε μόνο με βάση τα ονόματα. Αν και συμφωνώ ότι δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς τον ρόλο που παίζουν τα πρόσωπα, νομίζω ότι πρωταρχική σημασία έχουν οι πολιτικές που επιλέγονται. Αν δεν υπάρχουν σοβαρές επιλογές, ο ρόλος των στελεχών είναι περιορισμένος, ενώ αν υπάρχουν και είναι καλά επεξεργασμένες, τα καλά στελέχη μπορούν να ‘απογειώσουν’ το αποτέλεσμα - φτάνει να ‘ταιριάζουν’ με την πολιτική που θα κληθούν να εφαρμόσουν και να τους εμπνέει.

Γιατί, όπως μας έδειξε η εμπειρία της Ισχυρής Ένωσης , τι να σου κάνει ένας αντιδήμαρχος αν δεν υπάρχει ένα συνολικό σχέδιο για το τι και πώς θα γίνει και – προπαντός – για ποιον σκοπό και με τι συνέχεια; Ή ένας άλλος που στην πορεία του να εφαρμόσει το δικό του όραμα θα προσκρούει στις αντιρρήσεις των υπολοίπων;

Όπως όμως συνηθίζεται και στην κεντρική πολιτική σκηνή, έτσι και δω, ο νέος δήμαρχος ανακοίνωσε πρώτα τα ονόματα όσων θα στελεχώσουν (από Σεπτέμβρη) τις θέσεις ευθύνης. Και το έκανε ‘στεγνά’, χωρίς καμία αναφορά σε κάποιο σκεπτικό, που να παραπέμπει – έστω αμυδρά – στις πολιτικές που έχουν προκριθεί. Δεν γνωρίζω τι από τα δυο έχει συμβεί. Αν δηλαδή υπάρχουν διαμορφωμένες (ή διαμορφούμενες) πολιτικές - που όμως δεν ανακοινώνονται ακόμα - και τα πρόσωπα επελέγησαν στη βάση της (εκτιμώμενης) καταλληλότητάς τους προς αυτές. Ή αν οι επιλογές των προσώπων έγιναν με κριτήρια ανταμοιβής για τη συνεισφορά τους στην εκλογική νίκη και οι όποιες πολιτικές θα επιλεγούν στο μέλλον – πότε κι από ποιους άραγε;

Προσωπικά θα ευχόμουν να ισχύει η πρώτη εκδοχή, γιατί αλλιώς θα ήταν σκέτη απογοήτευση. Παρ’ όλα αυτά όμως, το γεγονός φανερώνει μια επικοινωνιακή αδυναμία (ή μήπως φοβία;) της νέας διοίκησης, που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί, γιατί αλλιώς δημιουργεί παρανοήσεις, γκρίνιες και (τελικά) βάσιμη κριτική.  

Υποθέτω ότι τους επόμενους μήνες θα μας δοθεί η ευκαιρία να επανέλθουμε στα ζητήματα αυτά. Μέχρι τότε σας εύχομαι (και πάλι) καλό καλοκαίρι και προσοχή στις απομιμήσεις!

Σχολιαστής