Εκτιμήσεις και προκλήσεις 

(μέρος 1ο)

Οι εκλογές μπορεί να τέλειωσαν, αλλά το μήνυμά τους είναι ακόμα υπό συζήτηση ανάμεσα σ’ αυτούς που συμμετείχαν. Ο τρόπος (και το βάθος) που θα το κατανοήσουν θα καθορίσει σημαντικά το πώς και προς τα πού θα πορευτούν τα επόμενα χρόνια.

Η ανάρτησή μου αυτή (που λόγω μεγέθους αποτελείται από 3 μέρη) έχει δύο στόχους: αφενός να προσθέσει μερικά απαιτητικά ερωτήματα, προς κατανόηση του μηνύματος κι αφετέρου να σημειώσει κάποιες προκλήσεις, που (μάλλον αναπότρεπτα) θα συναντήσουμε στο προσεχές μέλλον.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, θα μοιραστώ μαζί σας μια μεταφορά. Σκέφτομαι πως οι εκλογές μοιάζουν με τις εισαγωγικές εξετάσεις: ο κάθε υποψήφιος ήθελε να παίξει έναν συγκεκριμένο ρόλο (να μπει στη σχολή της αρεσκείας του), αλλά τελικά ‘μπήκε’ στη σχολή (ρόλο) που του ανέθεσαν οι δημότες. Κι ακόμα, σκέφτομαι ότι η πορεία του καθενός, μετά τις εκλογές, μοιάζει με τις προαγωγικές εξετάσεις (της σχολής όπου πέτυχε) που πρέπει να περάσει με επιτυχία, για να πάρει θέση στην επόμενη αφετηρία, μετά από πέντε χρόνια.

Και το λέω αυτό γιατί οι προεκλογικές κουβέντες των υποψηφίων δεν εξαφανίζονται διά μαγείας απ’ το μυαλό των εκλογέων. Τουναντίον, παραμένουν (λιγότερο ή περισσότερο υπομονετικά) προς απόδειξη, είτε πρόκειται για (ευγενείς) διακηρύξεις και οράματα, είτε για (ευτελείς) υποσχέσεις και αλισβερίσια. ‘Νικητές’ και ‘χαμένοι’ πρέπει, δια των πράξεών τους, ν’ αποδείξουν την αλήθεια των λόγων τους. Και μόνο όσοι ‘περάσουν την τάξη’, θα έχουν τύχη στις επόμενες εκλογές - αν το θελήσουν.

Ξεκινώντας λοιπόν με το νέο δήμαρχο, νομίζω πως ο Γιάννης Τσουκνιδάς – που μετά βίας (και μετά βοηθείας) πέρασε το κατώφλι της σχολής που επιθυμούσε – έχει μπροστά του ακόμα πιο δύσκολες εξετάσεις - προκλήσεις. Ίσως, τις δυσκολότερες που πριν μερικούς μήνες μπορούσε να φανταστεί. Γιατί, ακριβώς επειδή βγήκε δήμαρχος με τη λογική της αρνητικής ψήφου, ο κόσμος περιμένει πολλά από την δημαρχία του – και μάλιστα με ελάχιστη περίοδο χάριτος. Τα μέτωπα που έχει ανοικτά είναι πολλά – αναφέρω μόνο κάποια:

· Η έγκαιρη αποτύπωση της κατάστασης και των σοβαρότερων εκκρεμοτήτων που θα βρει μπροστά της η νέα διοίκηση, ιδίως σε οικονομικά και τεχνικά θέματα.

· Η εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας των σχολείων το ερχόμενο φθινόπωρο.

· Η απρόσκοπτη αποκομιδή των σκουπιδιών και η αντιμετώπιση των προβλημάτων καθημερινότητας .

Τα παραπάνω, όσο ‘βουνό’ κι αν φαίνονται, συνιστούν ίσως το απλούστερο είδος προκλήσεων, απ’ τις πολλές που θα αντιμετωπίσει η νέα διοίκηση. Ανήκουν στα προβλήματα, που αν και δύσκολα, η διαχείρισή τους γίνεται με τρόπους γνωστούς. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα ζητήματα, που σχετίζονται με το πνεύμα και τη λογική που θ’ ακολουθήσει η νέα διοίκηση για την αντιμετώπιση των απτών προβλημάτων. Παραδείγματος χάρη:

· Με ποιους τρόπους η λειτουργία του δήμου θα γίνει πραγματικά -κι όχι προσχηματικά- διαφανής; Και με ποια οργανωτικά εργαλεία οι υπηρεσίες θα περάσουν από την απρογραμμάτιστη -σχεδόν ανερμάτιστη- λειτουργία σε μια πιο αποτελεσματική και στοχοπροσηλωμένη;

·  Πόσο ανοικτή στις αποφάσεις της θα είναι τελικά (όπως υποσχέθηκε) η νέα δημοτική αρχή προς τις άλλες παρατάξεις και ιδίως προς τους απλούς δημότες; Και με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό;

·  Με ποια (αξιοκρατικά;) κριτήρια θα γίνει η κατανομή των θέσεων ευθύνης ανάμεσα στους συμβούλους της πλειοψηφίας; Και πώς θα αξιοποιηθούν δημιουργικά οι σύμβουλοι και τα στελέχη των άλλων παρατάξεων, όπως δεσμεύτηκαν αμφότερες οι πλευρές, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά;

·  Πώς θα εξασφαλιστεί η συνοχή της παράταξης  ‘Αλληλεγγύη Ενότητα Συνεργασία’, που κέρδισε τις εκλογές και από την ίδρυσή της επιδιώχθηκε να έχει έναν πολυσυλλεκτικό (σχεδόν ομόσπονδο) χαρακτήρα; Πόσο αυτόνομα  θα κινηθεί ο Μαυρουδής Μηντσιούδης με τους Δημοτικούς συμβούλους που επηρεάζει – ελέγχει ; Μήπως σύντομα έχουμε την κατάληξη που είχε η συνεργασία Δαϊκουδη – Μπίκου ;

Καθώς όμως η νοοτροπία κι οι πρακτικές των ανθρώπων δύσκολα αλλάζουν, ο κίνδυνος είναι  οι λύσεις στα θέματα αυτά ν' αποδειχθούν, όχι απλώς δύσκολες, αλλά ανεφάρμοστες. Καθώς εκτιμώ ότι είναι άγνωστες σε πολλούς, φοβάμαι ότι (μη γνωρίζοντάς τες) θα τις θεωρήσουν ανύπαρκτες - κι επομένως ανάξιες λόγου. Κι έτσι τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να γίνονται ‘όπως παλιά, όπως συνήθως’, δηλαδή αναποτελεσματικά.

Κι όμως, κατά τη γνώμη μου, στις προκλήσεις αυτές πρέπει εκεί να εστιάσει την προσοχή της η νέα ηγεσία του Δήμου  . Γιατί εκεί βρίσκεται το κλειδί για την προσέλκυση των πολλών ‘χεριών’ και ‘μυαλών’, που είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση των σοβαρών αυτών προβλημάτων.

(Συνεχίζεται)

                                                                                                 Σχολιαστής