Εκτιμήσεις και προκλήσεις 

(μέρος 1ο)

Οι εκλογές μπορεί να τέλειωσαν, αλλά το μήνυμά τους είναι ακόμα υπό συζήτηση ανάμεσα σ’ αυτούς που συμμετείχαν. Ο τρόπος (και το βάθος) που θα το κατανοήσουν θα καθορίσει σημαντικά το πώς και προς τα πού θα πορευτούν τα επόμενα χρόνια.

Η ανάρτησή μου αυτή (που λόγω μεγέθους αποτελείται από 3 μέρη) έχει δύο στόχους: αφενός να προσθέσει μερικά απαιτητικά ερωτήματα, προς κατανόηση του μηνύματος κι αφετέρου να σημειώσει κάποιες προκλήσεις, που (μάλλον αναπότρεπτα) θα συναντήσουμε στο προσεχές μέλλον.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, θα μοιραστώ μαζί σας μια μεταφορά. Σκέφτομαι πως οι εκλογές μοιάζουν με τις εισαγωγικές εξετάσεις: ο κάθε υποψήφιος ήθελε να παίξει έναν συγκεκριμένο ρόλο (να μπει στη σχολή της αρεσκείας του), αλλά τελικά ‘μπήκε’ στη σχολή (ρόλο) που του ανέθεσαν οι δημότες. Κι ακόμα, σκέφτομαι ότι η πορεία του καθενός, μετά τις εκλογές, μοιάζει με τις προαγωγικές εξετάσεις (της σχολής όπου πέτυχε) που πρέπει να περάσει με επιτυχία, για να πάρει θέση στην επόμενη αφετηρία, μετά από πέντε χρόνια.

Και το λέω αυτό γιατί οι προεκλογικές κουβέντες των υποψηφίων δεν εξαφανίζονται διά μαγείας απ’ το μυαλό των εκλογέων. Τουναντίον, παραμένουν (λιγότερο ή περισσότερο υπομονετικά) προς απόδειξη, είτε πρόκειται για (ευγενείς) διακηρύξεις και οράματα, είτε για (ευτελείς) υποσχέσεις και αλισβερίσια. ‘Νικητές’ και ‘χαμένοι’ πρέπει, δια των πράξεών τους, ν’ αποδείξουν την αλήθεια των λόγων τους. Και μόνο όσοι ‘περάσουν την τάξη’, θα έχουν τύχη στις επόμενες εκλογές - αν το θελήσουν.

Ξεκινώντας λοιπόν με το νέο δήμαρχο, νομίζω πως ο Γιάννης Τσουκνιδάς – που μετά βίας (και μετά βοηθείας) πέρασε το κατώφλι της σχολής που επιθυμούσε – έχει μπροστά του ακόμα πιο δύσκολες εξετάσεις - προκλήσεις. Ίσως, τις δυσκολότερες που πριν μερικούς μήνες μπορούσε να φανταστεί. Γιατί, ακριβώς επειδή βγήκε δήμαρχος με τη λογική της αρνητικής ψήφου, ο κόσμος περιμένει πολλά από την δημαρχία του – και μάλιστα με ελάχιστη περίοδο χάριτος. Τα μέτωπα που έχει ανοικτά είναι πολλά – αναφέρω μόνο κάποια:

· Η έγκαιρη αποτύπωση της κατάστασης και των σοβαρότερων εκκρεμοτήτων που θα βρει μπροστά της η νέα διοίκηση, ιδίως σε οικονομικά και τεχνικά θέματα.

· Η εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας των σχολείων το ερχόμενο φθινόπωρο.

· Η απρόσκοπτη αποκομιδή των σκουπιδιών και η αντιμετώπιση των προβλημάτων καθημερινότητας .

Τα παραπάνω, όσο ‘βουνό’ κι αν φαίνονται, συνιστούν ίσως το απλούστερο είδος προκλήσεων, απ’ τις πολλές που θα αντιμετωπίσει η νέα διοίκηση. Ανήκουν στα προβλήματα, που αν και δύσκολα, η διαχείρισή τους γίνεται με τρόπους γνωστούς. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα ζητήματα, που σχετίζονται με το πνεύμα και τη λογική που θ’ ακολουθήσει η νέα διοίκηση για την αντιμετώπιση των απτών προβλημάτων. Παραδείγματος χάρη:

· Με ποιους τρόπους η λειτουργία του δήμου θα γίνει πραγματικά -κι όχι προσχηματικά- διαφανής; Και με ποια οργανωτικά εργαλεία οι υπηρεσίες θα περάσουν από την απρογραμμάτιστη -σχεδόν ανερμάτιστη- λειτουργία σε μια πιο αποτελεσματική και στοχοπροσηλωμένη;

·  Πόσο ανοικτή στις αποφάσεις της θα είναι τελικά (όπως υποσχέθηκε) η νέα δημοτική αρχή προς τις άλλες παρατάξεις και ιδίως προς τους απλούς δημότες; Και με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό;

·  Με ποια (αξιοκρατικά;) κριτήρια θα γίνει η κατανομή των θέσεων ευθύνης ανάμεσα στους συμβούλους της πλειοψηφίας; Και πώς θα αξιοποιηθούν δημιουργικά οι σύμβουλοι και τα στελέχη των άλλων παρατάξεων, όπως δεσμεύτηκαν αμφότερες οι πλευρές, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά;

·  Πώς θα εξασφαλιστεί η συνοχή της παράταξης  ‘Αλληλεγγύη Ενότητα Συνεργασία’, που κέρδισε τις εκλογές και από την ίδρυσή της επιδιώχθηκε να έχει έναν πολυσυλλεκτικό (σχεδόν ομόσπονδο) χαρακτήρα; Πόσο αυτόνομα  θα κινηθεί ο Μαυρουδής Μηντσιούδης με τους Δημοτικούς συμβούλους που επηρεάζει – ελέγχει ; Μήπως σύντομα έχουμε την κατάληξη που είχε η συνεργασία Δαϊκουδη – Μπίκου ;

Καθώς όμως η νοοτροπία κι οι πρακτικές των ανθρώπων δύσκολα αλλάζουν, ο κίνδυνος είναι  οι λύσεις στα θέματα αυτά ν' αποδειχθούν, όχι απλώς δύσκολες, αλλά ανεφάρμοστες. Καθώς εκτιμώ ότι είναι άγνωστες σε πολλούς, φοβάμαι ότι (μη γνωρίζοντάς τες) θα τις θεωρήσουν ανύπαρκτες - κι επομένως ανάξιες λόγου. Κι έτσι τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να γίνονται ‘όπως παλιά, όπως συνήθως’, δηλαδή αναποτελεσματικά.

Κι όμως, κατά τη γνώμη μου, στις προκλήσεις αυτές πρέπει εκεί να εστιάσει την προσοχή της η νέα ηγεσία του Δήμου  . Γιατί εκεί βρίσκεται το κλειδί για την προσέλκυση των πολλών ‘χεριών’ και ‘μυαλών’, που είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση των σοβαρών αυτών προβλημάτων.

(Συνεχίζεται)

                                                                                                 Σχολιαστής

Τα 10 εκνευριστικά πράγματα από τις εκλογές!

Σε αντίστροφη μέτρηση.

10. Η προεκλογική υστερία.

Κάτι που η προεκλογική περίοδος διαρκεί κάνα 3μηνο, κάτι που τιγκάρει ο τόπος με αφίσες ρετουσαρισμένων πολιτικών, κάτι που βλέπεις υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους ολούθε καθημερινά, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να λαλήσει. Εφιάλτες βλέπω η έρμη, ότι δε χωράει, λέει, το ψηφοδέλτιο στην κάλπη και μου ζητάει ο έφορας 50 ευρώ για να ρίξει την ψήφο μου στη ρεμούλα.
 

9. Οι αποφάσεις.

Όταν πραγματικά εμπνέεσαι, εμπιστεύεσαι και πιστεύεις σε κάποιο κόμμα/υποψήφιο, τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Επειδή, όμως -ας το παραδεχτούμε- αυτό είναι πιο σπάνιο και από τον Κομήτη του Χάλεϊ, σπαζοκεφαλιάζεις μέρες ολόκληρες μελετώντας προσεκτικά την ψήφο σου για να καταλήξεις, δυστυχώς, στο λιγότερο χειρότερο.

 

8. Οι χρονοβόροι ψηφοφόροι.

Είναι αυτοί που δεν έχουν φροντίσει για το ακριβώς από πάνω εγκαίρως και περνούν περίπου 10 λεπτά μέσα στο παραβάν, σκεπτόμενοι ποιον να ψηφίσουν (διαβάζουν όλα τα ονόματα, κάνουν α-μπε-μπα-μπλομ, δεν ξέρω), δημιουργώντας απίστευτη ουρά –εφάμιλλη με αυτή της τράπεζας σε μέρα καταβολής συντάξεων.

7. Η διαδικασία.

 
6. Να μη βρίσκεις το εκλογικό κέντρο στο οποίο ψηφίζεις

Να μη βρίσκεις την αίθουσα του εκλογικού κέντρου στην οποία ψηφίζεις (μέχρι να καταλάβεις ότι υπάρχει και 2ος όροφος)
Να μην είσαι εγγεγραμμένος (για κάποιο λόγο) στους εκλογικούς καταλόγους
Να ψηφίζεις στο ίδιο κέντρο με κάποιον από τους υποψήφιους (και να έχεις πάει ΑΚΡΙΒΩΣ εκείνη τη στιγμή)
Να ψηφίζεις ακριβώς 200 χλμ μακριά από εκεί που μένεις (δικαιούσαι άδεια από τη δουλειά; Αν όχι, ΓΙΑΤΙ; Και αν ναι, θέλεις στ' αλήθεια να πας στο χωριό;). 6. Τα πολιτικά σποτάκια. Μακράν ό, τι πιο επικίνδυνα αστείο κυκλοφορεί στην αγορά.

5. Οι 2οι γύροι.

Αποκλειστικό προνόμιο των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών, δεν είναι σπαστικοί μόνο γιατί σε απασχολούν για 2ο ΣΚ στη σειρά, αλλά κυρίως γιατί σε αναγκάζουν να ψηφίσεις μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων. Ο πιο νόμιμος εκβιασμός στον πλανήτη.

4. Τα ενοχλητικά sms.

Το λέει και ο τίτλος. Ενοχλητικά. By the way, αγαπητέ υποψήφιε περιφερειάρχη, όσο στέλνεις ευχαριστήρια μηνυματάκια για «την εμπιστοσύνη που σου δείχνω» (εγώ;) και τον «κοινό μας αγώνα» (πότε; πού ήμουν;) δυσχεραίνεις τη θέση σου.

3. Το «χώσιμο» της εφορευτικής.

Η εκδίκηση του υποψήφιου. Ο φόβος και ο τρόμος του απλού πολίτη. Αυτό το ειδοποιητήριο που θα βρεις στην πόρτα σου και θα σε αναγκάσει να ξυπνήσεις την Κυριακή αχάραγα, να σβήνεις ονόματα από λίστες και να πεις περίπου 400 φορές «Για το δήμο, βάζετε μέχρι 3 σταυρούς!». Και μετά από 12 ώρες, έτσι ωραία ωραία που θα είσαι πτώμα, να αρχίσεις την καταμέτρηση μέχρι το πρωί. Εφορευτική FTW.

2. Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Εκτός από το γεγονός ότι τις θεωρώ εντελώς γελοίες και άχρηστες, έχουν και το θράσος να επιβάλλονται   με το «έτσι θέλω», με αυλικούς και κλακαδόρους   ο κάθε ομιλητής σε φλομώνει με ιδεολογίες και λαϊκισμούς. Και το επιστέγασμα; Κλείνουν τους δρόμους, σταματάνε την κυκλοφορία και αφήνουν πίσω και ένα κάρο σκουπίδια. Μαύρο, ρε.

1. Το αποτέλεσμα.

Να μη βγαίνει αυτός που ψήφισες. Ή ακόμη χειρότερα, να βγαίνει αυτός που ψήφισες και να αποδεικνύεται μπαρούφας μέχρι τα μπούνια.