Γιώργος Κοκογιαννίδης  συνέντευξη στην εφημερίδα  Agrenda

 

Είτε με το ευαγγέλιο είτε με το φραγγέλιο η οργάνωση θα γίνει, λέει ο Γιώργος Κοκογιαννίδης.

«Θα πάμε με το ευαγγέλιο και να δείτε που το όνειρο για μια ενιαία και μεγάλη συνδικαλιστική οργάνωση των αγροτών θα γίνει πραγματικότητα», τονίζει σε συνέντευξή του στην Agrenda ο δραστήριος στην περιοχή του (Κουφάλια Θεσσαλονίκης) αγρότης Γιώργος Κοκογιαννίδης, από τους πρωτεργάτες του κινήματος των νεολαίων (2008) και ένθερμος υποστηρικτής της ενότητας στον αγροτικό χώρο.

Πετυχημένος στη δουλειά του, μαζί με τον αδελφό του και τον πατέρα του καλλιεργούν περισσότερα από χίλια στρέμματα με βαμβάκι, καλαμπόκι και σιτηρά, ο Γιώργος Κοκογιαννίδης ήταν πάντοτε παρών σε όλες τις συναντήσεις του Πανελλαδικού, είχε πάντοτε γνώμη για τη συλλογική δράση των αγροτών, αρνείται ωστόσο πεισματικά να βγει στην «πρώτη γραμμή», αφήνοντας σε άλλους ανθρώπους της γενιάς του αυτόν το ρόλο.

Τι είναι το ευαγγέλιο;

Το ευαγγέλιο είναι ένα αναλυτικό κείμενο που θα μπορούσαμε να το  πούμε η «χάρτα του αγροτικού συνδικαλισμού», το οποίο γράφτηκε τους πρώτους μήνες του 2009 και αποτέλεσε τον οδηγό πλεύσης της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών, της κίνησης που προέκυψε το φθινόπωρο του 2008 από νέους ανθρώπους του αγροτικού χώρου, οι οποίοι θέλησαν να εκφράσουν με έναν διαφορετικό, σύγχρονο και ανεξάρτητο τρόπο τις ανάγκες των γνήσιων επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό χώρο.

Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το υποτιμήσουν, το «ευαγγέλιο» παραμένει διαχρονικό και επίκαιρο και στις μέρες μας και μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την αποκατάσταση της ενότητας στο συνδικαλιστικό χώρο, με τη δημιουργία μιας μεγάλης και ισχυρής συνδικαλιστικής οργάνωσης που θα αποτελέσει και τον επίσημο συνομιλητή της Πολιτείας για όλα τα αγροτικά ζητήματα.

Πώς είδατε τη συνάντηση που έγινε στο Stanley;

Ήταν μια σημαντική στιγμή για τις εξελίξεις στον αγροτικό χώρο. Οι δυνάμεις που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για την αποκατάσταση της ενότητας, εξέφρασαν τη σταθερή βούλησή τους να προχωρήσουν με σταθερά βήματα και χωρίς προκαταλήψεις στη δημιουργία ενός νέου φορέα που θα τους χωρέσει όλους και θα δώσει τη δυνατότητα μέσα από ένα ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο και με νέες καταστατικές αρχές να αναδειχθούν και να ξεχωρίσουν εκείνες οι δυνάμεις και τα στελέχη που βρίσκονται πιο κοντά στη βάση και εκφράζουν με γνησιότητα τις σημερινές ανάγκες των επαγγελματιών του χώρου. Άλλωστε τώρα είναι εμφανές ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Αυτό το βήμα μπορεί να γίνει τώρα που κανένας δεν νοιάζεται για στείρες πολιτικές και κόμματα.

Κάποιοι λένε πως όλα γίνονται για τη χρηματοδότηση… της ΓΕΣΑΣΕ!

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι, θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε είδους χρηματοδότηση από το κράτος ή ακόμα και από τα έσοδα του ΕΛΓΑ, τα οποία αποτελούν πράγματι κατ’ ουσία χρήματα των αγροτών.

Καμιά επαγγελματική οργάνωση στην Ευρώπη δεν «κρέμεται» από τους πόρους του κράτους και δεν νοείται ελεύθερη συνδικαλιστική έκφραση με την Κεντρική Διοίκηση να ελέγχει μ’ αυτό τον τρόπο την οικονομική βιωσιμότητα μιας οργάνωσης.

Είμαστε επαγγελματίες, είμαστε άνθρωποι της παραγωγής και έχουμε τον τρόπο να συντηρήσουμε μια οργάνωση στην οποία πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελέσει την γνήσια συλλογική μας έκφραση.

Ποια είναι τα «αγκάθια» σ’ αυτή την προσπάθεια και τι μας εγγυάται ότι δεν θα έχουμε χαλίφη στη θέση του χαλίφη;

Πολλά και δύσκολα! Πρώτα απ’ όλα οι παρωχημένες αντιλήψεις για το τι είναι συνδικαλισμός και πώς πρέπει να εκφράζεται.

Εδώ και χρόνια την πρωτοκαθεδρία στα συλλογικά πράγματα είχαν άνθρωποι ξεκομμένοι από την παραγωγή, που λειτούργησαν απλά ως διαμεσολαβητές ανάμεσα στην κεντρική διοίκηση και στους κάθε είδους οικονομικά συμφέροντα, εγκαταλείποντας στο έλεός της μια ολόκληρη επαγγελματική τάξη, στο όνομα της οποίας υποτίθεται ότι είχαν λόγο.

Χάθηκαν με αυτόν τον τρόπο πολλά χρόνια και ταυτόχρονα βέβαια χάθηκε η εμπιστοσύνη του αγροτικού κόσμου στους «ηγέτες» του.

Σήμερα θα πρέπει να ξεκινήσουν όλα από την αρχή και τις τύχες του εγχειρήματος οφείλουν να αναλάβουν εκείνοι που αποδεδειγμένα είναι άνθρωποι της παραγωγής, οι άνθρωποι του μόχθου, που έχουν πείσει για τη συλλογική τους δράση και διαθέτουν ανεξάρτητη φωνή για να εκφράσουν το χώρο. Όλα τ’ άλλα μπορούν να βρεθούν.

Είμαστε εδώ, ώστε με βάση το «ευαγγέλιο» να «γράψουμε» το νέο καταστατικό της οργάνωσης, που δεν θα βάζει αποκλεισμούς αλλά ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει τη ακομμάτιστη, πολιτική και αναλογική έκφραση όλων των επιμέρους κλάδων (καλλιεργητές, κτηνοτρόφοι, αλιείς, συνταξιούχοι κ.ά.) και θα θέτει τις βάσεις για την σταθερή και αειφόρο ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας μέσα από τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και με γνώση της παγκοσμιότητας των οικονομικών συνθηκών.

WHO IS WHO

Ο Γιώργος Κοκογιαννίδης γεννήθηκε το 1964 στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, είναι παντρεμένος με τρία παιδιά, δύο κόρες 22 και 14 ετών και έναν γιο 18 ετών. Απόφοιτος Λυκείου, καλλιεργεί μαζί με τον αδελφό του και τον πατέρα του γύρω στα 1.000 στρέμματα με βάμβάκι, καλαμπόκι, σιτάρι και τεύτλα. Συνδικαλιστικά από μικρό παιδί στο δρόμο χωρίς οργάνωση. Απλό μέλος του Αγροτικού Συλλόγου «Αλληλεγγύη» με έδρα τα Κουφάλια.